4.11.2011

iğneada - bir korku hatırası

Hiç unutmadığın günlerden biri. Kaç yaşındaymışsın acaba? Dört, beş? Teyzeler, enişteler, kuzenler hep birlikte İğneada'dasınız. Çadırlar kurulacak, kamp yapılacak. Haydi koşun çocuklar, önce neşeli bir hatıra fotoğrafı.

Koştu çocuklar, koşarak kayalara çıktılar. Sen çıkamadın.

Bu fotoğraf senin için bir korku hatırası. En alçak yerde bile sıkı sıkı tutunmuşsun zemine. Dizlerin nasıl titremiş, canın nasıl da sıkılmıştı... Durduğun yerden başını çevirip nasıl da bakmıştın yüksektekilere, için gide gide.

İnsan çocukluk anlarını kalbinde taşır. Sen izin verdikçe hatıralar da seninle büyür, yaşlanır. Aklındaki fotoğraflar sana aynı anı defalarca yaşatır.

Yazık... Kimbilir kaç kere yaşadın bu fotoğrafı, koşup da kayalara çıkanlara, kayalardan atlayanlara baktın. İçin giderek ama ayakların bir adım bile gidemeden.

Hayatın boyunca aynı çemberin içinde dönüp duruyorsan, hep aynı anda, aynı bahaneyle kaçıp vazgeçiyorsan, belki tam da böyle bir fotoğrafın vardır. Belki o an hissettiğini sandığın şey aslında çok eski bir hatıradır.

Unutma, insanı en çok kendi zihni aldatır.

3 yorum:

  1. ne guzel bir fotograf. nedense bu aralar cocukluk anilarimi daha da cok hatirlar olsum. hele boyle fotograflarla suslendilerse. kalabalik aile, yaslari yakin kuzenler ve guzel gunler...
    umarim simdi yasadiklarimiz da ileride guzel gunler diye hatirlanir
    bana da guzel seyler hatirlatan bu yazi icin de tesekkurler

    YanıtlaSil
  2. Benimde çocukluk hatıralarımda İğneada kampları vardır..İlkokulun bahçesinde ki izci çadırlarında ve kiraladığımız evlerde..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biz de teyzelerle, kuzenlerle çadır kurardık.. Çocukluğumdan beri hiç gitmedim, yeniden görmeyi isterdim.

      Sil