yerdeniz çağrışımları: gerçek

Büyücüden ejderhaya ve tüm öbür canlılara, her şeyin ve herkesin bir gerçek ismi vardır Yerdeniz'de. Ve bir kimseye ya da şeye ancak gerçek ismini bildiğin, bu isimle seslendiğin zaman hakim olabilirsin. Nasıl biliyor musun, bir anda içini görmek gibi.

Hayata sor. Hiç mi olmadı ilk kez baktığı halde içini gören? Elin kolun bağlanıverir, istersin ki bundan sonra hep sana baksın. Saatlerce, günlerce, ömürlerce yanında kalsın ve sana seni anlatsın. Kalır da...

Öyle inanırsın ki bu isteğine, sonunda o da kanar. Günlerce, aylarca kalır yanında. Sana kendini anlatır, onda kendini görürsün. Sen avcısının göz hizasında kanat çırpan bir kuş, o senden habersiz dolaşan bir ruh iken roller değişir, karışır ve günden güne içinden çıkılmaz bir hale dönüşür.

Ve hiçbir zaman kolay değildir başkasında kendini görmek. Çoğu kişi kendi gerçeğini sevmez çünkü. Dinlemeye doyamazken an gelir, duymaya dayanamaz.

O zaman ne mi olur? Ya avcı silahını çekip vurur kuşu ya da kuş onun yüreğini oyar. Bizi en çok içini bildiklerimiz yaralar.

Ama en çabuk da onlar iyileştirmez mi?

Fotoğraf: Tom Curtis